Voor mij een vraag met een zeer fluïde antwoord.
Over een boel versies van mijn antwoord schreef ik liedjes.
Ik kan het goed, vind ik vaak: alleen zijn.
Ik denk het ook nodig te hebben, voel een angst mezelf te verliezen of bedriegen wanneer ik het te lang niet ben. Maar ben je het dan graag?
Mijn geluk vind ik uitsluitend in verbinding.
Met mezelf – ja, met natuur – ja, maar het allermeest in de verbinding met een ander. Daarin besta ik tegelijk ultiem, en helemaal niet meer. Het is waarnaar ik altijd op zoek ben, en wat ik altijd zal verkiezen. Maar om mij te kunnen verbinden met de ander, moet ik zijn. Moet ik alleen zijn.
Vandaag was dit mijn antwoord.
Ik probeer mezelf deze vraag met enige regelmaat te stellen: wanneer ik alleen ben, wanneer met anderen, wanneer ik me alleen voel, wanneer ik me een ander voel.
Ik vroeg het een paar honderd onbekenden. Ik vroeg het mijn vrienden, en mijn lief.
Elk antwoord was anders, en in elk antwoord herkende ik een deeltje van mijn eigen antwoorden.
Ik stelde hem aan Harold K, in de Toonzaal Sessies.
Zijn antwoorden hoor je hem spreken en zingen, in deze video.
In een tijd waarin zoveel mensen al maanden alleen thuis zitten, en tegelijkertijd velen al maanden in ononderbroken gezelschap van partners, kinderen, of huisgenoten verkeren, ben ik zo benieuwd naar de antwoorden van nu.