Daar zitten we weer, op onze eigen plek.
We zitten hier al maanden. Moed zakt in glanzende herenschoenen, afgetrapte gympen en verstofte knalgele pumps. Er wordt gezucht op de zevende verdieping van een flatgebouw, gedanst op een dakterras, en geruzied op een nummer 12B, in een stad in een land.
Dat weet ik bijna zeker.
We zijn dankbaar voor onze plek, we worden gek van onze plek, of het ontbreekt ons aan een plek.
We missen nieuwe plekken, oude plekken, andere plekken. We kijken elke dag tegen dezelfde muren op, en uit hetzelfde raam.
Ik zou wel willen weten, waar jullie zijn. Nu.
Onze plekken willen delen. Zodat we ons, met een beetje fantasie, voor een moment ergens anders kunnen wanen. Of misschien is het al genoeg, te weten dat jij ergens anders bent, nu. Dat je ergens bent.
Ik zal beginnen.
Ik ben hier.
Mijn lijf schommelt, ik dobber.
Als ik ga verzitten, deinen de bootjes naast me zachtjes met ons mee.
Er waait een briesje, en de zon houdt ons precies warm genoeg.
De bomen die het water van de haven omringen hebben nog geen blaadjes, maar ze staan vol knoppen. Het stikt hier van de vogels. Ze fluiten en kwetteren alsof ze ons iets heel belangrijks duidelijk proberen te maken.
Ergens op dit terrein gebruikt iemand iets dat klinkt als een cirkelzaag. Klus-boot.
Ergens in deze kleine haven is er iemand die een goede dag heeft, en iemand met een rotdag. Dat weet ik bijna zeker.
De bootjes liggen er kalm bij. Sommige vervelen zich, anderen voelen zich in de steek gelaten. Ik zie Skippy, Bert, en Hakuna Matata.
Er dobbert een fuut voorbij. Hij gedraagt zich onzichtbaar, maar laat rimpelingen achter in de letter ‘V’.
Hier ben ik.
Ik ben hier op de plek waar ik niet wil zijn. Maar waar ik ook zelf voor gekozen heb. Waar ik wel met degenen ben waar ik het meest van hou. Maar wat het nog steeds niet mijn plek maakt. Ik ben hier ook in de wetenschap dat dit eindig is. Zo eindig zelfs dat ik nog steeds beduusd ben van het bericht van vorige week. Dat ik weer terug ga naar de plek waar ik wél wil zijn. Mét degenen van wie ik hou. Naar waar ik wel moet zijn. Niet hier. Weg van hier. Naar daar. Tien minuten op de fiets. Tien miljoen lichtjaren in mijn hoofd.
Youp, wat een geluk! Te weten dat je gekozen hebt voor de mensen van wie je houdt, en dat zij voor jou kiezen. Dankjewel voor het delen van jouw plek, en heel veel geluk en liefde gewenst op de plek waar jij hoort.
Ik ben hier
Op mijn bank net wakker
Twijfelend over een app die ik net aan mijn lover heb gestuurd. Was het niet te intens, wat zal hij denken, hoe zal hij reageren
Hij reageert, droog en zakelijk op een voor mij spannende app. Mooi zegt hij
En ik denk ik ben hier alleen op mijn bank met al mijn gevoelens voor hem
En hij is daar in Rotterdam net wakker met twee kleine kids om hem heen en een dag vol papa plannen.
En ik besef ik ben hier en hij is daar en ik voel me met hem verbonden
En ik ben hier verbonden met mezelf in het huis waar ik een paar weken geleden trouwde met mezelf
Ik ben hier thuis
Bij mezelf
En mijn hart loopt over
En het is goed zo 🙏
Dankjewel voor het delen, Kiki! Wat fijn te weten dat je er bent, met een hart dat overloopt, en dat het goed is, daar.
Ik hoop dat we elkaar nog eens in hetzelfde hier en nu treffen.