Ben je ergens bang voor?

Ooit, in een dorp hier heel dichtbij, mocht ik een hele dappere jongen coachen, die hele boze muziek maakte.
Trillend van woede spuugde hij zijn eerste optreden voor onze groep de TL-verlichte ruimte in.
Hij blies ons omver met noodzaak, en toen hij klaar was legde hij zijn optreden trillend van angst aan ons uit.
“Ik ben boos omdat ik bang ben.”

Angst kan ons doen vechten, vluchten, of verlammen.
Hij is steeds vaker irreëel, waardoor we hem niet altijd meteen herkennen.
We vinden hem een slechte raadgever.

Wende Snijders en Joost Zwagerman schreven over hun angsten en Meester Alex vertelde mij in een Toonzaal sessie over die van hem.

Ik ben geneigd angst te gebruiken als kompas.
Dat is nogal een luxe-positie. 
Ik zoek links, rechts, boven en onder, tot ik merk dat ik bang ben.
‘Hier moet ik wezen’, denk ik dan.

Hier valt iets te leren, te groeien, te overwinnen.
Hier moet ik springen.
Soms is dat dapper, en vaak is het dom.
Soms is het straf. Soms liefde.

Ik ben bang voor controleverlies, verandering, afwijzing, concessies, onbelangrijk zijn, belangrijk zijn, alles dat beweegt als een slang, het idee dat iets definitief is, verliezen, dat mijn lief doodgaat, dat ik de auto expres tegen de vangrail zal sturen, gek zal worden, dat op een dag alle mensen die van mij houden me niet meer zullen herkennen, ik ben bang omdat ik steeds meer boze mensen zie en steeds minder bange.

Het bangst ben ik ervoor mezelf voor de gek te houden.
Voor niet meer voelen.

En jij? Ben je ergens bang voor?